کتاب آگاهی و خودآگاهی در پدیدار شناسی روح هگل

این کتاب درباره جایگاه آگاهی و خودآگاهی در فلسفه «پدیدارشناسی روح هگل» نوشته شده‌است.

در این راستا ابتدا به جایگاه پدیدارشناسی در فلسفه هگل پرداخته شده و سپس دو واژه تشکیل‌دهنده عنوان کتاب بررسی شده‌است؛ یعنی «پدیدارشناسی» و «روح». در ادامه، پدیدارشناسی روح هگل در چارچوب مطالعهٔ موضوعاتی چون «روشنگری و رمانتیسم»، «یقین حسی»، «تاریخ ادراک»، «مواجهه با فریب»، «نیرو»، «خودآگاهی»، «خدا»، «آزادی» و… توضیح داده شده‌است.

بنا به اشاره این کتاب، «روح» تجلی سرزنده دیالکتیکی «ایده» و «طبیعت» است.

درواقع «روح» چیزی ورای جهان عینیت و ذهنیت نیست، بلکه تنها چیزی است که وجود دارد و در‌نتیجه هر آنچه موجود است،

هر متناهی یا نامتناهی‌ را در خود دارد.

در پدیدارشناسی نیز «روح» از آغاز حضور دارد، اما به واسطه ضعف نظری صور آغازینش، نام «آگاهی» را یدک می‌کشد و رفته‌رفته تکوین می‌یابد و به تعبیر هگل «آگاهی مطلق»، «خودآگاهی مطلق»، «عقل مطلق»، «دانش مطلق» و درنتیجه «روح مطلق» است.