کتاب فرهنگنامه زنان پارسی گوی 2جلدی

باز امشب از جدایی جانان گریستم یعنی که خود بر این تن بی جان گریستم جان خواست بر گرفتن و رفتن به کوی دوست من برتن فتاده به زندان گریستم ظاهر مبین و چهره خندان و بی خیال دردم همین بس است که پنهان گریستم از بیم آنکه خنده به اشکم زند رقیب خاموش سوختم دل و خندان گریستم او نقد دل معامله با بوسه ای نکرد من بربهای این دل ارزان گریستم تا خنده ای به لب گذرد جان به لب رسید تاوان آن اگر چه دو چندان گریستم بگذشت اگر به خنده ی شادی شب وصال ای پس شبا که از غم هجران گریستم