آثار کلاسیک سینمای مستند

سینمای مستند به زعم بسیاری درواقع نقطه ی آغازین سینماست. از فیلمی که برادران لومیر از لحظه ی رسیدن قطار به نام «ورود لوکوموتیو بخار به ایستگاه لسیوته» در سال 1895 ساختند و «نانوک شمال» که «رابرت فلاهارتی» مستند شاعرانه را در دل یخبندان قطب و میان اسکیموها پایه گذاری کرد و «سرزمین ناموعود (بی نان)» و ورود نظرگاه سورئالیستی «لوئیس بونوئل» به سینمای مستند و «شب و مه» که روایت مدرنیستی «آلن رنه» از جنگ و مصائبش است، تا همین امروز سینمای مستند بی وقفه و بدون هیچ چارچوب محدودکننده ای به کار خودش ادامه داده و همواره در ارتباطی تنگاتنگ با انسان و جهان بوده و سعی داشته سویه های متفاوت حقیقت را از راه تصویر واقعه در لحظه های وقوع و پس از آن با فرم های متفاوت وقایع نگارانه به نمایش بگذارد. کتاب «آثار کلاسیک سینمای مستند» نوشته ی «ویلیام روتمن» با دقت و موشکافی به سراغ آثار مهم سینمای مستند کلاسیک رفته و با بررسی سکان به سکانس و حتا پلان به پلان آنها به اهیمت تاریخی ، زیبایی شناسانه و ارتباط دوسویه شان با مخاطبان پرداخته است. کتاب «آثار کلاسیک سینمای مستند» سعی دارد روی مسئله ی درک مخاطبان از این آثار و همه ی آن دستاوردهای عظیمی که سینما را تغییر دادند، بپردازد. روتمن در این کتاب همه ی آن شگفتی بزرگی که مخاطبان در مواجهه با حقیقت شاعرانه ی «نانوک شمال» به واسطه ی تماشای زیستن مردمی متفاوت در قطب شمال درمی یافتند یا همه ی آن وضعیت سهمناک و دور از باور زندگی مردم «لاس اوردس» اسپانیا در «سرزمین ناموعود» را با جزئیات فراوان شرح داده و تحلیل می کند که پس از آن با انگاره ای متفاوت و نو به سراغ تماشای فیلم های مستند برود و توان تشخیص خوب ها را از بدها پیدا کند.