آپارتمان پاریس

از کتاب های پرفروش نیویورک تایمز

نقد و بررسی کتاب آپارتمان پاریس

بررسی و خلاصة رمان آپارتمان پاریس اثر لوسی فولی، روایتی رمزآلود و سطح پایین از ساکنان آپارتمانی در پاریس.

خلاصة داستان

در آپارتمان پاریس جس که به تازگی شغل‌اش را از دست داده و به دنبال جایی برای پناه بردن است، به خانة برادر ناتنی‌اش در پاریس می‌رود. با این حال، هیچ‌جا او را پیدا نمی‌کند. هنگامی که جس تلاش می‌کند ردی از او پیدا کند، شروع به پرده برداشتن از اسرار ساختمان و ساکنان آن می‌کند.

بررسی کتاب

آپارتمان پاریس جدیدترین کتاب لوسی فولی، نویسندة سبک معمایی و هیجان‌انگیز (تریلر) است. قبلا کتاب «فهرست مهمانان» را از او خوانده بودم که اگرچه عیب و نقص‌هایی داشت، اما به حد کافی نویدبخش بود که مشتاق اثر بعدی او باشم.

متاسفانه این کتاب بسیار ضعیف است و خواندنش با جذابیت خاصی همراه نیست، هیچ راهی هم برای خوب جلوه دادن آن وجود ندارد. داستان در مورد زنی به نام جس است که برای ملاقات برادرش بن به آپارتمان او در پاریس می‌رود و متوجه می‌شود که او گم شده است.

تقریبا نصف کتاب به همین خلاصة کوتاه از پی‌رنگ داستان پرداخته است. البته شما با شخصیت‌های دیگری آشنا می‌شوید و جس با آن ها صحبت می‌کند، اما همه چیز به شکل بی‌معنایی سرشار از رمز و راز است. شما چنین در می‌یابید که همة این افراد احساسات بسیار شدیدی نسبت به بن دارند، اما هیچ سرنخی در رابطه با علت آن وجود ندارد. همه چیز به قدری مصنوعی است که مانند کارتون به نظر می‌رسد. در بسیاری از بخش‌ها شخصیت‌های مختلف در خانه نشسته‌اند و با به یاد آوردن خاطرات تصادفی، به دلایل نامعلومی نسبت به بن احساس خشم پیدا می‌کنند.

از نظر نوشتاری، به شدت تلاش شده است تا داستان دلهره‌آور به نظر برسد. به نظر من این اقدام لوس و مسخره به فضای داستان لطمه وارد کرده است. بارها از خودم پرسیدم: «چرا دارم این را می‌خوانم؟»

در رمان‌های معمایی و هیجان‌انگیز معمولا باید تعادل ظریفی در ارائة اطلاعات برقرار شود. یعنی برای ادامه پیدا کردن داستان، توضیح آنچه که در حال رخ دادن است و سرنخ دادن، اطلاعات کافی داده شود. اما برای حفظ جنبة رمزآلود داستان و خلق سورپرایز، جزئیات برای آخر نگه داشته شود.

در آپارتمان پاریس، برقراری این تعادل کاملا نادرست است. این داستان همة رازها را در سینة خود نگه می‌دارد و در اکثر بخش‌ها هیچ سرنخی در رابطه با اینکه چه اتفاقی در حال رخ دادن است یا چرا شخصیت‌ها چنین کاری انجام می‌دهند، به شما نمی‌دهد. نحوة روایت داستان برای ادامه پیدا کردن‌اش کافی نیست.

در نهایت اصل داستان در یک چهارم پایانی کتاب روایت می‌شود، اما آنقدر جالب نیست که ارزش آن مقدمه‌چینی خسته‌کننده را داشته باشد.

خواندن یا صرف نظر کردن؟

قطعا از خواندن این کتاب صرف نظر کنید. اگرچه در پایان در مورد همه چیز توضیح داده می‌شود، اما این پایان‌بندی چندان هوشمندانه و جالب نیست. علاوه بر این، داستان به طرز نابسامانی پیش می‌رود و در اکثر قریب به اتفاق بخش‌های کتاب پی‌رنگ خیلی قابل تشخیص نیست. از نظر من، پایان کتاب بد نیست اما قطعا ارزش چنین مقدمه‌چینی خسته‌کننده‌ای را ندارد.

به طور کلی، کتاب آپارتمان پاریس خوب نبود. اگر قصد نقد و بررسی آن در این سایت را نداشتم، قطعا خواندنش را متوقف می‌کردم.

دیدگاه‌های حاوی اسپویلر

اسپویلرها از این‌جا شروع می‌شوند!

خیلی از چیزهای این کتاب به نظر من احمقانه بود. مثل چشمی‌‌ درب‌هایی که به طور تصادفی نگاهی به واحدها می‌انداختند؟ منظور چه بود؟ همین‌طور بن که برش‌هایی از اصلاعات را در بخش‌های مختلف آپارتمان پنهان می‌کرد؟ چرا همة یادداشت‌هایش را در یک جا نگه نمی‌داشت؟ چرا شما یادآورهایی یادداشت کنید، بعد آن‌ها را جایی پنهان کنید که احتمالا قرار است فراموش کنید؟

به علاوه، کل نظریة دربان خیلی غیرواقعی بود. من به هیچ عنوان نتوانستم هیچ یک از بخش‌های این کتاب را جدی بگیرم.

هم‌چنین این شوک که کامیل و دومنیک رابطة عاشقانه دارند؟ کاملا خارج از چارچوب داستان بود و اصلا چه کسی به این موضوع اهمیت می‌دهد؟

چیزی که واقعا برای من جالب است این بود که نیک و سوفی علی‌رغم اینکه در تمام مدت از همه چیز خبر داشتند، هر کاری که خواستند انجام دادند. متوجه نمی‌شوم چرا نویسنده فکر کرد چشم‌پوشی از چنین چیزی قابل قبول خواهد بود.