الفاظ و اشیا

کتاب هایی وجود دارند که طیف کوچکی از واقعیت را تراش می دهند و سپس خود را وقف توضیح آن قطعه ی خاص می کنند و تا آنجا که برای انسان ممکن است در آن پیش می روند تا آن را خطاهای احتمالی پاکسازی کنند. “الفاظ و اشیا” یا “باستان شناسی علوم انسانی” از “میشل فوکو”،یکی از موفق ترین نمونه های مدرن چنین کار بزرگی می باشد. در این اثر سعی شده است که مسیر تفکر غربی از سقوط رنسانس و آغاز عصر کلاسیک تا قرن بیستم توضیح داده شود و همزمان مفاهیم ناخودآگاه ناشی از علوم را روشن کند.”میشل فوکو” با استفاده از تعالیم گسترده ، مرزهای مختلف را پشت سر گذاشته و به قرن هفدهم می رسد تا نشان دهد که چگونه سیستم های کلاسیک دانش و آگاهی ، که تمام طبیعت را در یک زنجیره بزرگ وجودی و قیاس هایی بین ستارگان آسمان ها و ویژگی های چهره انسان به هم پیوند می دادند، جای خود را به علوم مدرن زیست شناسی ، فلسفه و اقتصاد سیاسی تقدیم کردند. نتیجه ی این کار، چیزی کمتر از “باستان شناسی علوم انسانی” نیست که الگوهای معنایی قدیمی را کشف می کند و خودسرانگی تکان دهنده ی حقایق دریافتی ما را نشان می دهد.”میشل فوکو” در”الفاظ و اشیا” که وی را به عنوان مهم ترین متفکر فرانسوی از زمان سارتر معرفی می کند ، شواهد حیرت انگیزی ارائه می دهد که “انسان” – انسان به عنوان یک موضوع دانش پژوهانه و علمی – در بهترین حالت یک آفریده ی جدید محسوب شده که نتیجه ی یک جهش اساسی در فرهنگ ماست.