بداهه سازی در تئاتر

کیت جانستون کارش را با آموزش شیوه های خاص بداهه سازی اش که بیش تر براساس داستان های تخیلی بود، آغاز کرد و سپس کار با ماسک را به خوبی آموزش داد. نخستین حرکت مهم جانستون فراموش کردن بحث های بیهوده و تغییر شکل کلاس ها برای تثبیت آن ها بود، اتفاقی که رخ می داد مهم بود نه این که دیگران چه می گویند. این کتاب حاصل بیست سال کار و تلاش جانستون و همکارانش است که راهنمایی جذاب، عملی و خردمندانه برای پرورش قوه ی تخیل محسوب می شود و خواندنش برای هر هنرمندی که می خواهد در تجربه ی عملی نویسنده از تخیلاتش شریک شود ضروری است. بخشی از کتاب: اگر در انگلستان به معلمان هم به اندازه ی کارگردانان، طراحان و نمایش نامه نویسان اهمیت داده می شد، کیت جانستون هم مانند جان دکستر، ژاکلین هربرت، ادوارد باند و سایر استعدادهای جوانی که در دهه ی 1950 در «رویال کورت» بودند معروف می شد. جانستون در رأس قسمت نمایش نامه نویسی تئاتر رویال کورت نقشی بسیار مهم در گسترش «تئاتر مولف» ایفا کرد، اما در دیدگاه عموم تنها به عنوان نویسنده ای گذرا شناخته شد و نمایش نامه هایش کم ارزش تر از نمایش نامه های موفق رویال کورت مانند بریکسام رگاتا و بازیگر بزرگ به حساب می آمدند و…