بریزبن

شخصیت اصلی «بریزبن»، گلِب، نوازنده‌ای است که در جوانی به زبان‌شناسی رو می‌آورد و شیفت مفهوم چندصدایی باختین می‌شود اما سرانجام مفهوم چند صدایی را در موسیقی بازمی‌یابد.

آرمان‌ شهری که بناست این چند صدایی‌ها در آن یکی شوند، بریزبن، چندان دور است که انگار هم راوی و هم گلِب ترجیح می‌دهند نادیده‌اش بگیرند و بی هیچ حسرتی به همین چند صدایی زیبا قناعت کنند.

در «بریزبن» گذشته و حال در هم بُر می‌خورند، اما با هم یکی نمی‌شوند.

گذشته همواره گذشته می‌ماند و حال جاری سطر به سطر به گذشته تبدیل می‌شود و هیچ‌کدام از شخصیت‌ها به فهم خاص خود از زندگی و جهان دست نمی‌یابند مگر آنکه به فهم خود از جهان از منظر فهم دیگری از جهان بنگرند.