کتاب تئاتر نان و عروسک

در این مجموعه نحوه ی شکل گیری و چگونگی اجرای گروه موسوم به “تئاتر نان و عروسک” معرفی شده است. “تئاتر نان و عروسک با در آمیختن بازیگران نقاب دار و عروسک های غول آسا نمایش هایی را در کوچه و خیابان اجرا کرد.این نوع تئاتر به الگویی برای بسیاری از گروه های نمایشی جوان بدل شده که سعی در خروج از نهادهای جا افتاده و رسمی نمایش دارند. “پیتر شومان” این تئاتر را در سال 1936 در نیویورک بنیان گذارد او دارای بینش سیاسی و اجتماعی بود. خاطرنشان می کند: “جهانی که در آن زندگی می کنیم مملو از سیاست بازی و تشکیلات بشری است. باید جنگ و گرسنگی را ریشه کن کرد. باید به آب، و خاک زندگی دوباره بخشید…. فکر ما گرسنه است و مسیح می گوید: انسان نه تنها به نان بلکه به عروسک نیز زنده است. زبان روزانه ی ما مضحک است و حقیقت را نمی گوید. در نمایش عروسکی باید در جست و جوی زبانی بود که حقیقت را بازگو کند. اما بیش از زبان به اعمالی نیاز داریم که گفت و گویی را میان انسان ها به وجود آورند. هدف نمایش عروسکی چیست؟ هدف آن، واضع و ساده کردن جهان و تکلم به زبانی است که برای عامه قابل فهم باشد. نمایش عروسکی می خواهد تماشاگران را به هواداران دنیای نو تبدیل کند و هم چون جرقه ای برای شعور و آگاهی آن ها باشد… ما کولی هستیم و نمایش های عروسکی را در کوچه و خیابان های دنیا اجرا می کنیم”. این تئاتر با جنبشی که در آن زمان علیه “جامعه بزرگ”، نژادپرستی و جنگ در ایالات متحده گسترش یافت پیوندی نزدیک دارد.