تقصیر من نبود که

برای پسر کوچولوی این قصه که همه “نودل” صدایش میزنند اتفاق هایی می افتد که باعث دردسرش می شود. “نودل” می گوید تقصیر من نبود که . اما کم کم یاد می گیرد که خودش مسئول کارهایی است که می کند و وقتی کار اشتباهی می کند نباید عذر و بهانه بیاورد. او می فهمد که چطور می تواند از هر اشتباه چیزی یاد بگیرد.

تقصیر من نبود که در رابطه طفلک نودل … شانس ندارد! اتفاق‌هایی برایش پیش می‌آیند که تقصیر خودش نیست! تقصیر نودل نیست که تکالیفش را انجام نداده، بلکه دیشب مسابقه‌ی برادرش خیلی طول کشیده است! تقصیر نودل نیست که فراموش کرده کتابش را به کتابخانه برگرداند، بلکه مادرش به او یادآوری نکرده است! تقصیر او نیست که سر همکلاسی‌اش آسیب دیده، بلکه همکلاسی‌اش در مسیر دست نودل قرار گرفته و دست نودل به سر او خورده است!

در این سفر، با نودل همراه شوید. نودل در این مسیر یاد می‌گیرد دست از مقصر دانستن دیگران بردارد و به جای آن تلاش کند مسئولیت رفتارهای خود را در مدرسه و خانه بپذیرد و این روز سخت را به روزی شاد و شیرین تبدیل کند.