کتاب «تکامل فلسفی من» کتابی از برتراند راسل فیلسوف است که در آن نویسنده عقاید فلسفی خود را خلاصه کرده و نحوه تغییر آنها در طول زندگی خود را توضیح می دهد.در واقع راسل در این کتاب گزارشی از پیشرفت فلسفی خود ارائه می دهد. او دوره هگلی خود را توصیف می کند که شامل یادداشت های منتشر نشده او برای فلسفه علم هگلی می‌شود. راسل در ادامه به انقلاب دوگانه ای می پردازد که شامل رهایی ایدئالیسم و اتخاذ منطق ریاضی بر اساس منطق جوزپه پانو است. پس از آن او به مشکلات ادراک می پردازد که در کتاب دانش ما از جهان خارج (1914) به آن پرداخته شده است. راسل در فصلی تحت عنوان “تأثیر ویتگنشتاین” به بررسی آنچه او فکر می کند باید پذیرفته شود و آنچه در آثار آن فیلسوف رد شده است ، می پردازد. او به تغییرات نظریه های قبلی که به موجب پذیرش دیدگاه ویلیام جیمز مبنی بر اینکه احساس اساسا رابطه ای نیست و فی نفسه شکلی از دانش نیست ، اشاره می کند. در یک فصل توضیحی ، او تلاش می کند تا تصورات غلط و اعتراضات نظریه های خود را در مورد رابطه ادراک با دانش علمی حذف کند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.