خودت را به فنا نده

به جای اتلاف وقت در مورد حسادت و غبطه خوردن به چیزهایی که دیگران دارند، روی آن‌چه برای خود و زندگی‌ات مهم است تمرکز کن. اگر خوبی‌ها را جایگزین حسادت، هوسرانی و… کنی و روال زندگی‌ات را تغییر دهی، هر چیزی، رو به بهتر شدن می‌رود. وقتی به این درک برسیم که برای انجام هر کاری اراده داریم، می‌توانیم افکار و احساسات نیمه هوشیار خود را پیش از آنکه بر خلاف میلمان رفتار کنند، کنترل کنیم.
تو می‌توانی در مورد هر آن‌چه که واقعیّت زندگی‌ات را مشخص می‌کند، تصمیم بگیری و با شناختی که از خود داری از قدرت درونی‌ات بهره ببری. بی‌اشتیاقی واقعیّتی است که فقط خودت عامل ایجاد آن هستی. افکاری مانند «من شکست خورده‌ام، چون میلیـــونر نیستم».
می‌توانی تمامی آشفتگی‌های گفتگوی درونی و احساسی خود را ببینی و به این امر یقین پیدا ‌کنی که وقتی اشتیاق انجام کاری را داشته باشی، هیچ چیز مانع تو نمی‌شود. چنانچه اشتیاق انجام کاری را داشته باشی، آن را به تعویق نمی‌اندازی. از مسئولیت‌هایی که قبول کرده‌ای غافل نمی‌شوی، زیرا احساس خاصی نسبت به انجام آن‌ها داری. رضایت همان چیزی است که عامل جریان زندگی بوده، ذات بی انتهای امکان، آن‌چه در آینده رخ می‌دهد و امر کلّی که شروع به انجام آن می‌کنی.
از خودت بپرس «آیا من اشتیاق دارم؟» آن‌قدر این جمله را تکرار کن تا به وضوح آن را بشنوی و اوّلین جمله‌ای باشد که در ابتدای صبح و پایان شب آن را تکرار می‌کنی. هنگام رانندگی و زمان دوش گرفتن، با خود تکرار کن. آن‌قدر این جمله را از خود بپرس و بپرس تا اینکه ندای طنین‌انداز ” آری” و “بلی” از ضمیر تو برخیزد. من اشتیاق دارم!
دوباره از تو می‌پرسم، «آیا اشـــــتیاق داری؟»