دفاع ها به روایت فردریکسون

بیماران برای کنترل عواطف خود از دفاع ها استفاده می کنند و این منجر به بروز مشکلات کنونی شان می‎شود. دفاع ها، به صورت خودکار و ناخودآگاه، جنبه هایی از واقعیت و عواطف را که باعث تشویش و نگرانی می‎شوند، از خود (ایگو) دور می کنند.دفاع ها مانع از مشاهده ی کامل و دقیق واقعیت می‎شوند؛ بنابراین، ما قادر نخواهیم بود عکس‎العمل های مناسبی داشته باشیم. به این ترتیب، در رسیدن به اهدافمان شکست می خوریم و احساس منفی بیش‎تری را تجربه می کنیم.در مقابل، مکانیسم های مقابله ای روش های هشیارانه ای هستند که به تناسب، برای حل کردن مشکل خارجی از آن‎ها استفاده می کنیم. آن‎ها موجب کاهش احساس‎های منفی می‎شوند و به ما کمک می کنند تا اقدامی انجام دهیم و درنهایت مشکل را برطرف یا مدیریت کنیم.دفاع ها از طریق تغییر نگرش یا درک ما در مورد واقعیت، حالت احساسی ما را تغییر می دهند، اما تغییری در خود واقعیت ایجاد نمی‎کنند. دفاع ها، درک ما را از واقعیت منحرف می کنند و باعث بروز رفتار و منش آسیب زا می شوند.