کتاب سفیر عشق

در پی تسّلی بود؛ تکه‌ای از پیراهن خونینِ برادر را بر صورت گذاشت؛ بوسید و بویید؛ خاطرات حسین علیه السلام برایش زنده‌تر شد؛ رایحۀ پیراهن برادر، با بوی خونی که از بدن های تکه تکه در هوا منتشر بود را با هم در سینه حبس کرد؛ نزدیک بود کوهِ صبر زینب سلام الله علیها متزلزل شود.

سر به سوی آسمان بلند کرد؛ دستانی را که آغشته به خون سرخ شهدا بود، بالا برد.

خون‌های لخته آبروی بیشتری به دستان زینب سلام الله علیها می‌داد؛ به ستاره‌ها نگاه کرد.

ستارگان آسمان که نورشان از آن فخرالعالمین گرفته می‌شد، امشب، بدون او، چگونه زمین را روشن می‌کردند؟