در این کتاب، چگونگی رشد و توسعه چشمگیر سنگاپور طی سه دهه به قلم “لی‌کو آن یو” نخست وزیر پیشین سنگاپور بازگو شده است. وی که پدر سنگاپور لقب گرفته در بخشی از دیباچه می‌نویسد: “این کتاب شرح تلاش‌ها و رنج‌های بسیار برای یافتن شیوه‌های حفظ استقلال و روش بی‌مادر زیستن بدون مالزی زندگی کردن است. ما ناگزیر بودیم با دشواری‌ها و ناهمواری‌های بسیار مقابله کنیم تا ظرف سه دهه، فقر را به رفاه و ثروت مبدل گردانیم. سال‌های بعد از 1965 سال‌هایی پر از گرفتاری، آکنده از سردرگمی و در آمیخته با اضطراب و اضطرار بود؛ چرا که می‌کوشیدیم تا روی پای خویش بایستیم. در سال 1971 با آن که انگلیس نیروهای خود را از سنگاپور بیرون کشید آن قدر کار آفریدیم تا بر مشکل کمر شکن بی‌کاری غلبه کنیم، اما به ناگاه در سال 1973 در معرض تند باد بحران بین‌المللی نفت قرار گرفتیم که بهای قیمت محصولات نفتی را به چهار برابر افزایش داد. می‌دانستیم بر این دشواری نیز چیره می‌شویم. پس از آن بود که سخت کوشی را پیشه کردیم، برنامه‌ریزی کرده و کمربند‌ها را سخت‌تر بستیم تا خود را مبدل به کشوری گردانیم که به جهت ارتباط تجاری محصور کشورهای منطقه شود. و زمینه سرمایه‌گذاری‌های کلان کشورهای صنعتی را در کشور ما فراهم آورد و نیز مرکزی موفق برای توزیع کالا، خدمات و اطلاعات در کل منطقه شود. صعود ما از 400 دلار تولید ناخالص داخلی در سال 1959 (زمانی که از نخست‌وزیری کناره گرفته) و سرانجام به رقم 22000 دلار در سال 1999 بود، سالی که تحولاتی عظیم در قلمرو سیاست و اقتصاد جهان پدید آمد و به سخنی روشن‌تر ما مشکلات فقر جهان سومی را پشت سر گذاردیم. در هر حال نسل دیگری می‌خواهد تا هنر، فرهنگ و معیارهایی بیافریند که متناسب با زیر ساخت‌های جهانی باشد که بنیادش نهاده‌ایم…. این کتاب، از آن کتاب‌هایی نیست که می‌گوید چگونه اقتصاد، ارتش یا یک کشور بسازید، بلکه تنها به شرح دردها و رنج‌هایی می‌پردازد که من و همکارانم با آن مواجه شدیم و این که چگونه بر آن‌ها غالب آمدیم”. کتاب که با پیش‌گفتاری به قلم هنری کیسینجر همراه است در سه قسمت اصلی با این عناوین تدوین شده است: “دست‌یابی به حقوق اساسی”، “در جست و جوی جایگاهی منطقه‌ای و بین المللی” و “حرف‌های ما قبل آخر”.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.