کتاب فواره

نمایش نامه ی فواره بیان گر تفحص طولانی یوجین اونیل جهت کسب تجربه ای معنوی و به منظور تسکین روح تسخیر شده ی خویش است تا راهی برای خاموش ساختن کشمکش بین جاه طلبی و کمال معنوی یافته و عشق به زیبایی و شفقت انسانی را بازجوید . برطرف شدن این نیاز در گرو سفر از غرب و مادی گرایی به سرزمین های دور دست در مشرق زمین و یافتن چشمه ای همیشه جاری است که تسلی بخش روان است. طبیعت تجلی گر وجود خداوند است و معجزات بی نظیر خداوند در طبیعت آشکار می شوند. این سفر معنوی سرانجام به نقش طبیعت در یافتن پروردگار ختم می شود زیرا با تفکر در طبیعت است که می توان راهی به سوی خدا یافت و جمال پروردگار را به تماشا نشست و سرانجام پیوستگی روح و روان را در وحدت موجود در طبیعت یافت. اونیل معتقد است که مرگ در نهایت یکی شدن با این وحدت است و در این جا چشمه با درهم آمیختن فرهنگ ها و مذاهب، پیری و جوانی و زندگی و مرگ تفاوت های بی اساس موجود را از میان برمی دارد.