“قصص قرآن مجید” تالیفی است از “یحیی مهدوی” که “برگرفته از تفسیر ابوبکر عتیق نیشابوری مشهور به سورآبادی” می باشد. ” ابوبکر عتیق بن محمد هروی نیشابوری” مشهور به “سوریانی” یا “سورآبادی”، از مفسران سرشناس قرن پنجم به حساب می آید که تفسیر کهن کلام الله مجید به فارسی یا “تفسیر سورآبادی”، در زمره ی مشهورترین آثار این نویسنده و مفسر قرن پنجم قرار گرفته است. این تفسیر که در برخی نسخ خطی موجود، از آن با عنوان “تفسیر التفاسیر” یاد شده، یکی از بزرگ ترین تفاسیر نوشته شده بر قرآن کریم است که تقسیم بندی آن به هفت سبع صورت گرفته است. “تفسیر سورآبادی” با نعت و ستایش خداوند و پیغمبر شروع می شود و با مقدمه ای پیرامون تفسیر، ادامه می یابد که در آن نویسنده به علت فارسی بودن اثر و اعتماد مفسر به روایت برخی از راویان، در کنار دلیل آن اشاره می کند. “سورآبادی” در تفسیر خود، برخی اوقات تمام آیه را یک جا تفسیر نموده و گاه به شکل جز به جز، به بازگردانی و تفسیر پرداخته است. وی همچنین قصه های مربوط به آیات را، در مواردی جهت توضیح خود آیه یا شان نزولش و برخی اوقات حین بازگردانی و تفسیر آیه، ذکر کرده است و بعد از ترجمه ی آیات، به شکل سوال و جواب، در مضمون آیه بیشتر کاوش می کند. اثر پیش رو تحت عنوان “قصص قرآن مجید”، که “یحیی مهدوی” آن را تالیف نموده است، در واقع “برگرفته از تفسیر ابوبکر عتیق نیشابوری مشهور به سورآبادی” می باشد که انتشارات خوارزمی آن را در بیش از پانصد صفحه منتشر کرده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.