ما شروعش می کنیم

بخشی از کتاب ما شروعش می کنیم:

از زمان تولد امرسون، من و رایل وضعیتی کاملا نامتعارف را تجربه کردیم. فکر نمی کنم بسیاری از زوج ها همزمان با امضای گواهی تولد نوزادشان، مدارک طلاق را نیز ثبت کنند. از رایل ناامید بودم چون عامل اصلی پایان دادن به ازدواجمان بود، و به همان اندازه مایل نبودم مانع پیوند او با دخترمان شوم. تا جایی که می توانم با او همکاری می کنم، زیرا بسیار پرمشغله است. حتی گاهی اوقات دخترم را به محل کارش می برم تا در ساعت ناهار کنار هم باشند.

او کلید آپارتمان مرا از قبل تولد امرسون داشت، خودم آن را به وی داده بودم چون تنها زندگی می کردم و ممکن بود به طور ناگهانی درد زایمان شروع شود، در نتیجه او می بایست به راحتی وارد آپارتمانم شود تا بتواند به من کمک کند. با این حال، پس از تولد امرسون کلید را به من پس نداد، هرچند قصد داشتم از او بخواهم آن را به من برگرداند. رایل در موارد نادری که یک جراحی دیروقت در برنامه او گنجانده شود، از آن کلید برای ورود به آپارتمان من استفاده می کند و در نتیجه صبح وقت بیشتری برای گذراندن با امی بعد از رفتن من به سرکار دارد. به همین دلیل، درخواست پس گرفتن کلید را مطرح نکردم. اما اخیرا او از کلید برای بازگرداندن امی به خانه هم استفاده می کند. درست قبل از اینکه فروشگاه را زودتر از حد معمول تعطیل کنم، به من پیام داد که امی خسته است، بنابراین او را به آپارتمان من می برد تا در تخت خودش بخواباند. تازگی ها او به دفعات بیشتری از کلید استفاده می کند، و من کم کم به این فکر افتادم که آیا امی تنها کسی است که رایل سعی می کند زمان بیشتری را با آن بگذراند! بالاخره به آپارتمانم رسیدم، در ورودی باز و رایل در آشپزخانه است و با شنیدن صدای بسته شدن در ورودی به من نگاه می کند.