کتاب مرد سوم

آدم از فردای خودش هم خبر ندارد. بار اولی که رولو مارتینْز را دیدم، در پرونده ی پلیس امنیتی نوشتم «در شرایط عادی دیوانه ای خنده روست. نوشیدنی اش را تا آخرین قطره سر می کشد و هیچ بعید نیست گرد و خاکی هم بلند کند. همین که زنی رد شود، بالا را سیاحت می کند و بعد نظر می دهد. ولی، به نظرم، دوست دارد دیگران کاری به کارش نداشته باشند. ظاهرا هیچ وقت واقعا بزرگ نشده و شاید برای همین لایمْ را این طور ستایش می کند.»