نافرمانی مدنی

نافرمانی مدنی، مقاله ای است طولانی و کلاسیک در اندیشه و فلسفه ی سیاسی. در عین حال شرحی است بر علت اعتراض اخلاقی عملی نویسنده به بی عدالتی آمریکا. شکل آن، خودداری از رعایت یک یا چند قانون مشخص یا نپرداختن مالیات و جریمه، بیش تر به دلیل اعتراض اخلاقی یا سیاسی بی خشونت بود، اما دلایلش را باید از زبان خودش شنید. کلام وی: «بهترین دولت، دولتی است که کم ترین فرمان را صادر کند.» امروزه سرمشقی برای کوچک سازی دولت ها شده است. کتاب به قلم ثورو، شاعر، طبیعی دان و فیلسوف سیاسی قرن نوزده آمریکاست که شاگرد و همدم و منتقد مقاله نویس و فیلسوف بزرگ، امرسون است، کسی که او را چنین وصف کرد: ثورو تنها انسان آزاد شهرش بود. نوشته ی حاضر فقط گزارش نیست، بلکه هم دعوت به کنش و هم روبه رو کردن خواننده با پرسش هایی است بس اخلاقی و همیشگی، آن چنان که گاندی تدریس این کتاب را برای آموزش عمومی مدارس بسیار لازم می دید. ثورو قلمی دارد همانند سعدی ما و از حسن اتفاق، یکی از شاخص ترین تحسین کنندگان سعدی در غرب است که صریحا خود را خویشاوند فکری او می داند. او شاعری است که با ساده زیستی، مبارزه با مصرف گرایی و تأمل در طبیعت و هستی، توانست زیستن را هم چون شعری بسراید و نیز شعر زیستن را زندگی کند! متن کتاب، در عین کلاسیک بودن، لذت بخش و قابل درک برای عموم خوانندگان است.