کتاب نگره

دفتر اول از این مجموعه مشتمل است بر دیدگاه های گوناگون درباره ی ادبیات داستانی که با مقدمه ای از فتح الله بی نیاز” در خصوص آشنایی با مکاتب ادبی فراهم آمده و به نقد این داستان ها اختصاص یافته است: “مجموعه داستان فردا می بینمت/ عنایت الله سمیعی”، “بانوی آبی پوش/ آرش نقیبیان”، “دکمه های بی رنگ/ پاکسیما مجوزی”، “دگرگونی/ شاهرخ تندرو صالح”، “کتاب بنفش/ محسن فرجی”، “سرباز خوب/ فتح الله بی نیاز” و “اندوه جنوبی/ مسعود میرزایی”. برای نمونه بانوی آبی پوش، روایتی است از زنی میان سال با نام “سولانژ” که به طور اتفاقی با دیدن بانوی آبی پوش سالخورده ای به ناگاه به درک عمیقی از مفهوم پیری می رسد و تحولات عمیقی در زندگی اش ایجاد می شود. سولانژ پس از درک عمیق و فوق العاده ای که از مقوله ی پیری به مثابه ی یک رخ داد فیزیکی و ذهنی به دست می آورد، تغییرات بی شماری در زندگی اش ایجاد می شود. او تلاش می کند کم تر در چشم جامعه باشد، روابطش را با دوستانش کم می کند، رنگ شاداب لباس هایش به ناگاه تبدیل به رنگ های خاکستری و مشکی می شود و… در نقد این داستان آمده است: “در کتاب بانوی آبی پوش به جز مقوله ی محوریت زن که بازتاب دقیق فمنیسم در نوشتار ادبی زنان در سال های اخیر است، نکته ی مهم دیگری نیز به چشم می خورد و آن مقوله ی تنهایی انسان به ویژه تنهایی زنان در جامعه است. آن چه در این کتاب اهمیت ویژه ای می یابد، نحوه ی برخورد سولانژ با این تنهایی است. سولانژ تنهایی اش را مانند صلیب بر دوش می کشد و از آن فرار نمی کند، بلکه از اجتماع شوریده و شلوغ به انزوا و سکوت پناه می برد”.