کتاب پرنسس مان تو

مانتنیا در کمرا دپیکتا چشمان مرا زرد و بی حالت کشیده، همچون چشمان یک گربه. هیچ ظرافتی در چهره ام نیست. یعنی می توانم با جرأت اعتراف کنم که از دیدن نقاشی ام تعجب کردم؟ ولی بانو ژولیا، کوتوله ای که کنارمان ایستاده، شباهت فوق العاده ای به نقاشی اش دارد و به همین خاطر با خودم می گویم که شاید من هم شبیه پرتره ام باشم…