میرزا حسین قزوینی (۱۲۰۶–۱۲۶۰ ش ۱۸۲۷ تا ۱۸۸۱ م) ملقب به مشیرالدوله، و سپهسالار، سیاستمدار ایرانی کنسول وزیر جنگ و صدراعظم بود.دورهٔ اقامت وی در استانبول(۱۸۵۶-۱۸۶۸) مصادف با دوره تنظیمات (۱۸۳۹-۱۸۷۶) و مخصوصا تنظیم نخستین قانون اساسی ارمنیان عثمانی در ۱۸۶۳ بود و احتمالا اطلاعاتی در زمینه تلاش آنها برای قانون و آزادی به وی میرسیده است.در سال ۱۲۴۹ ش ۱۸۷۰م ، ناصرالدین شاه به عتبات سفر کرد و در مسیر اوضاع پریشان مردم ایران را مشاهده کرد و با ورود به خاک عثمانی اصلاحات مدحت پاشا را مشاهده و مقایسه کرد. میرزاحسین در این سفر به عنوان سفیر همراه شاه بود، در زمینه اصلاحات عثمانی و لزوم انجام اصلاحات با او گفتگو می‌کرد.شاه در پایان این سفر، میرزا حسین‌خان را با خود به تهران آورد و او را به «وزارت عدلیه و اوقاف و وظایف» گمارد.دفتر یازدهم از مجموعۀ “اسنادی از مشروطه پژوهی در ایران” مجموعۀ «اسنادی از مشروطه پژوهی در ایران» شامل متن‌ها و تحقیقاتی دربارۀ اندیشه‌های مشروطه خواهی است که طی سال‌های گذشته تحقیق و نوشته شده و به خاطر توقیف در اداره کتاب وزارت ارشاد اسلامی ایران، تاکنون منتشر نشده‌اند. ارائه این متن‌ها به صورت اینترنتی و رایگان جهت استفاده محققان و علاقه‌مندان تاریخ معاصر ایران و مشروطه پژوهانی است که در تکمیل تحقیقات و نوشته‌های خود به آنها نیاز دارند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.