به نظرم برای آن که در حق زندگی ظلمی روا نداریم باید حساب روزهای بچگی را جدا کنیم آن سال ها سال های فراموش نشدنی زندگی همه ی آدم ها هستند روزهایی که همه ی اطرافیان مثل شاخ شمشاد زنده و سرحال و سرپا بودند کسانی که به آنها عمو و خاله می گفتیم حداکثر سن و سال امروز ما را داشتند. اگر باور نداری خودت برو و ببین – همه ی آن خاله ها هنوز با اپل ها و فرهای شش ماهه شان همانجا هستند درست مثل یک خواب شاید برای همین است که هیچ وقت خواب بچگی هایم را نمی بینم آخر به این آسانی که نمی شود یک خواب را در خواب دید.
عومور ایکلیم دمیر شمایل انسان هایی را پیش رویمان می گذارد که قلبشان را با تنهایی میپرورند، نیز تصویر زندگی هایی که یکدیگر را نادیده می گیرند و خاطراتی که با کهنه شدن زیبا می شوند و بعد بلافاصله آدمی را فرومی بلعند. دمیر راوی حکایت خیابان های دودگرفته است داستان پالتوهای آغشته به بوی نفتالین، بلیت های باخته در کورس چهارم گیره های لباس مایل به انتحار فرزانگان دوره گرد و حکایات بی پایانشان کارمندان جان به لب رسیده از کار و تمامی ارواح اوهام زده ای که زندگی روزمره تکه پاره شان کرده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.