کتاب در ابتدای فصل مینا

درباره کتاب:

خواستم از مهاجرت بنويسم به ياد صحبت يكى از اهل ادب و قلم – خانمى فرهنگى و اكنون ميانسال – افتادم كه می‌‏گفت وقتى ايران بوديم شوهرم در هنگام عصبانيت روى من دست بلند می‌كرد و كمى بعد از آن، به شدت ابراز پشيمانى، همراه با عذرخواهى می‌‏كرد و مدعى بود وقتى عصبانى می‌شوم دست خودم نيست! من هم قبول می‌كردم و اين روال تا رفتن و مهاجرت ما ادامه داشت. آنجا هم گاهى اين اتفاق مى‏افتاد تا اينكه بعد از چند بار يكى از همسايگان – و نه حتى خودم! – به پليس زنگ زده بود و الباقى ماجرا…