کتاب آتش تلخ

بخشی از کتاب:

ابر، صیقل می دهد شمشیر زنگالود

آسمان را، پنجره بسته ست

روز بر سنگ سیاه شب بلورین جام بشکسته ست

باد، روی دلدل رهوار می تازد

دشت کرده چهره در هم تلخ

غرق شن های از شب باریده سنگین

در کنار رود بی شکل ره چون جمله مجهول

اسب را هر شبهه تا اعماق ظلمت رشته می بافد