کتاب فلسفه اپیکوری

درباره کتاب:

نه هنگام جوانی و نه به گاه پیری هرگز نباید در مطالعۀ فلسفه تعلل ورزید، چه جست‌وجوی سلامتی دیر و زود نمی‌شناسد.

اپیکور، نامه به منوکئوس

فلسفۀ اپیکوری را معمولاً با دیدگاهی بی‌غمانه به زندگی و جست‌وجوی لذت در پیوند می‌دانند،
به‌ویژه لذت‌های خوان و خوراک. با این‌همه، اپیکوریسم نظام فلسفیِ پیچیده و متمایزی بود که بر سادگی
و میانه‌روی تأکید می‌نهاد و طبیعت را برساختۀ اتم‌ و خلأ می‌دانست. فلسفۀ اپیکوری مکتبی اندیشگانی است که مُرده‌ریگ
آن امروزه نیز همچنان طنین‌افکن است.
در فلسفۀ اپیکوری، کاترین ویلسون که یکی از برجسته‌ترین صاحب‌نظران دربارۀ فلسفۀ اپیکوری است،
اندیشه‌های کلیدی این مکتب را روشن داشته آن‌ها را با اندیشه‌های مکتب‌های رقیب یعنی رواقیگری و اخلاق
کانتی همسنجی می‌کند، و به پی‌جویی تأثیرشان بر رویش و بالش تفکر علمی و سیاسی، از لاک و نیوتن و گالیله گرفته تا
روسو، مارکس، بنتام و میل، می‌پردازد. ویلسون دربارۀ اتخاذ و تعدیل بن‌مایه‌های اندیشۀ اپیکوری در علم، اخلاقیات و دانش سیاسی
از سدۀ هفدهم بدین‌سو بحث می‌کند و اهمیت فلسفۀ اپیکوری را در زمینه‌های گوناگون زندگی مُدرن امروزی آشکار می‌سازد.
از رهگذر این بررسی‌ها، کتاب حاضر درکی از تأثیر فلسفۀ اپیکوری و اندیشه‌های آن بر تفکر فلسفی در گذر سده‌ها
برای خوانندگان فراهم می‌آورد و نشان می‌دهد چه‌سان پیام اپیکوریِ «میانه‌روی متمدنانه» امروزه نیز همچنان مطرح است.