کتاب افتادن از حواس

گفتی بخوان
بخوان به ذاتی که ذراتش در آتش معنا یابد
ای مستدرک!
بخوان که ذراتش کشیده و پاشیده
به درک
پا شوم
پا شوم و از پشیمانی چون ماهی در ارتنگ مانی هی در خودم
بفشرم
که ماتم
لاهمو و لاهومو همان و
مستحق کراماتم
و من نتوانستم
چراکه به هیئت نون بودم و نان در گلویم شکسته بود
نمک شد از درِ زخم ریخت توی رگ‌هایم

کسی به تاریک مجال خوانده شدن نخواهد داد