کتاب آواز های خاکستری

درباره کتاب:

سال‏‌ها قبل تك‌ه‏اى جالب در كتاب رومن رولان خوانده بودم كه در ذهنم مانده و مضمونش چنين بود:

در جهان عدالتى نيست: زور، حق را در هم می‌شكند! پس بسيارى خود را به دست سرنوشت سپردند و گفتند كه «چرا بايد تلاش كنيم؟ هيچ چيز دليل چيزى نيست… بايد بدون فكر خوش باشيم!» اما آنان كه مقاومت كردند، می‌دانند كه راه ايمان وجه مشتركى با خوشبختى ندارد.

عدالت از آن كلماتى است كه در عمل به سختى می‌توان معناى واحدى برايش يافت. هر كس عدالت را آن گونه می‌خواهد و تفسير می‌كند كه خودش دوست دارد. فقط كافی‏ست اين ترازوى عدالت به پشتوانه قانون به دست هر يک از ما سپرده شود تا آن وقت ببنيم چگونه و با چه انصافى آن را جارى می‌‏كنيم (كه بی‌شک نتايج مشابهى ندارد!)

قرار گرفتن در موقعيتى كه به هر دليلى، ما را تصميم گيرنده جريان عدالت ساخته بسيار سخت است و سخت‏‌تر از آن، شنيدن توصيه‌‏هاى ضد و نقيض ديگران است. يكى می‌گويد حق را بايد ستاند، حتى اگر نامش انتقام باشد. ديگرى مدعى است كه رها كردن و گذشتن نشانه انسانيت و به عدالت نزديك‏تر است و آن ديگرى با توصيه‌‏اى متفاوت!