کتاب ایدئولوژی به روایت سینما

درباره‌ی کتاب :

بیایید فرض کنیم ظالمان تاریخ می توانستند خود را جای مظلومان تاریخ بگذارند آیا باز هم بمبی بر سر کودکان و زنان می افتاد؟ آیا باز هم کوره های انسان سوزی ساخته می شد؟ در هر چقدر قوه تخیل قوی تر شود انسان انسانی تر و اخلاقی تر می شود و همین ابزار و چاقوی دولبه می تواند بر ضد خود عمل کند و با مهندسی پیام انسان اخلاقی را با درام و داستان به سمت عادی سازی شر و بی اخلاقی رهنمون کند رژیم های توتالیتر مقاومتی آشکار یا پنهان در برابر هنر اعم از ادبیات و سینما وجود دارد به خصوص زمانی که این ابزار در خدمت قدرت نباشد چرا که هر چه ادبیات و سینما گسترش پیدا کند. همبستگی انسان ها در برابر ظلم و تحقیر و استعمار بیشتر می شود. همبستگی عاطفی و روانی برای هر تفکر تمامیت خواهی مانند سم است. اصلا در همین ناحیه است که سینما به ابزار قدرت و ایدئولوژی تبدیل می شود. در بستر درام و قصه است که می توان رنج مشترک را قابل درک کرد. آن هایی که قصه می خوانند به واسطه همین رنج مشترک به هم پیوند می خورند.