وکیل‌ مدافع

اما راه بازگشت هم برایم وجود ندارد. اعتراف به این که وقت را هدر داده و بیراهه رفته ام، برایم تحمل ناپذیر است. چی؟ در این زندگی کوتاه و شتاب زده و در برگیرنده ناله ای بی شکیب از پله ها پایین بروم؟ این کار غیر ممکن است. مدت زمانی که فرصت داری، آن چنان کوتاه است که اگر ثانیه ای از آن را از دست بدهی، سراسر زندگی ات را باخته ای، زیرا طول زندگی تو به اندازه همان اندک زمانی است که از دست میدهی بنابراین چون راهی را شروع کردی، آن را به پایان برسان. مطمئن باش که برد با تو بوده است. خطری تو را تهدید نمیکند.

البته احتمال دارد که در پایان راه سقوط کنی! اما اگر پس از اولین گام بازگردی و از پله ها سرازیر شوی، آنگاه در آغاز راه سقوط کرده‌ای، آن هم به طور یقین، پس در صورتی که چیزی در این راهروها پیدا نکردی، اشکوب های دیگری هم وجود دارند. اگر در طبقه های بالاتر هم چیزی نیافتی، قطع امید مکن، از پله های تازه بالا برو تا زمانی که از بالا رفتن باز نایستاده ای، پله ها هم پایان نمی‌گیرند. زیر پاهای صعود کننده ات، پله ها هم به سمت بالا زیاد میشوند.