کتاب بیش از این اسرار بر صحرا منه

درباره کتاب:

زبانی که عین القضات برای بیان تعالیم صوفیانه خود برگزیده است مانند هر صوفی و عارف دیگر، زبان اشارت است و نه زبان عبارت لذا خواننده و شنونده در فهم آن دچار مشکل می شود. عارفان از دو تجربه سخن میگویند تجربه انفسی (درونی باطنی) و تجربه آفاقی (بیرونی – اعیان خارجی) ولی گاه عارفی مدعی است که به کشف و شهود و ذوقی دست یافته که بیان ناپذیر است و تنها بخشی از حقایق و معرفت عرفانی مکشوف شده را می تواند با زبان اشاری بیان کند.

سرچشمه و منبع فیضان زبان اشاری مکاشفات عرفانی سالک عاشق است زیرا مکاشفات عرفانی به عارف بینش و نگرش خاصی از هستی و عالم وجود میدهد این بیتش نتیجه و ما حصل تجارب درونی و یافته های عرفانی اوست هنگامی قلب عارف به نور حق نزدیک شود و در مقام قرب الهی قرار گیرد که به روشن بینی رسیده و آنچه پیش از این برایش نامفهوم و ناشناخته بود. مکشوف گردد. این مقام را عارف کشف مینامد در زبان اشاری، عارف تجارب عرفانی خود را به رمز و شطح بیان میکنند. این نوع زبان در آثاری مانند عقل سرخ، آواز پر جبرئیل، معارف داستان حیبن يقظان و مشهود است. زبان این نوع آثار تمثیل، رمزه استعاره و کنایه است. برخی از عارفان در حال سکره اسرار و تجربه های باطنی و شهودی خود را با اشاره بازگو می کنند برخی مواقع سخنانی که از جوشش روح صاحب وجد حاصل شده و حال او را وصف میکنند بر زبان عارف واحد جاری می شود که به آن شطح گویند. برخی سخنان بایزید بسطامی، حسین بن منصور حلاج، ابونصر سراج طوسی، احمد غزالی، سهل تستری، واسطی، ابوبکر شبلی ابوالحسن خرقانی ابوسعید ابوالخیر ابو حامد غزالی این عربی و یوی دعوی از آن به مشام میرسد که عواقبی چون تکفیر و رد و انکار داشته است. زبان عین القضات پر از تعابیر و مفاهیم متناقض نمایی است که نیازمند تاویل و تفسیر ا نمونه ای از زبان اشاری عین القضات «باید از پرده ربوبیت به پرده الوهیت رسد و از پرده راست. الوهیت به پرده عزت رسد و از پرده عزت به برده عظمت و از برده عظمت به برده کبریا رسند. در پرده «کبریا» دنیا و آخرت محو بیند. اینجا از عارف هیچ نمانده باشد و معرفت نیز محو شده باشد و همه معروف باشد. در این مقام یحبهم و یحیونه» یکی نماید، پس حسین جز ان الحق» و بایزید جزء سبحانی چه گویند؟ اینجا سالک هیچ نبود، خالق سالک باشد و رای این مقام چه باشد؟ بالای این دولت کدام دولت باشد؟