کتاب نباختن به همیشه

بخشی از کتاب:

از من گذر کن ای غم فرداها

از من که منجلابم و پاپوشم

عریانم و حراجی اسرارم

دائم لباس تازه نمی‌‌پوشم

از من گذر کن ای جسد شادی

طوفان سرفه‌‌دار شتابانم

بیزارم از شکوفه‌‌ی فروردین

من سینه‌‌چاک زردی آبانم

افشانده‌‌ام به خاک پر از شوقت

غم‌هام را که کشور بی مرز است

دلخوش به سبزی وطنت هستی؟

آنچه درآمده علف هرز است

از من گذر نکردنتان جرم است

این حرف عابران پشیمان است

با شور و شوق، باب فشردن نیست

دستی که سرد و خسته و بی‌‌جان است