کتاب پایاب شکیبایی

بخشی از کتاب:

اکنون که چند سالی از واپسین روز وزارت امور خارجه این کمترین میگذرد. فشرده قابل گفتنی از آن ۸ سال ، خندان لبی و خونین جگری به همراه برخی دیدگاه های شخصی دانشگاهی و اجرایی پیرامون روابط خارجی را به سان پوزشی برای کوتاهی ها به پیشگاه مردم دلاور ایران و نسل های آینده پیشکش می کنم در این نوشتار کوشیده ام بایسته راستی راستگویی و سخن بی پرده را از یاد نبرم تا بررسی واکاوی و نقد سازنده و هوشمندانه را برای پژوهشگران دانشجویان و دیگر دل بستگان به تاریخ و سرنوشت کشور شدنی سازد. بی گمان نه نگرش چیره بر این نوشتار بی نیاز از سنجش نقد و بازنگری است. و نه کارکرد هشت سال مسئولیت خالی از گرفهمی و لغزش بوده است. در این نوشتار نمونه های پرشماری از لغزش های شناختی و کارکردی خود را پذیرفته ام امیدوارم با نگاه ریزبین و ژرف نگر پژوهشگران امروز و آینده این نوشتار ارزیابی شده آموخته ها در بوته آزمایش برای پیشگیری از لغزش های دوباره و چندباره به کار گرفته شود. نام کتاب را با الهام از غزل بی همتای حافظ که یادآور نیاز به استواری و شکیبایی امیدوارانه است برگزیدم.