کتاب سپهر سرور

درباره کتاب:

اگر معنا داشتن زندگی، مستلزم رنج و رنج، مغایر با شادی باشد؛ شاد زیستی به از دست دادن معنای زندگی می انجامد. در این صورت، آیا برترین شادی نتیجه ی زیست معنادار نیست؟ شاید به خاطر همین وضعیت معماگونه است که ،افلاطون هدف زندگی را رضایت ارسطو، سعادت سیاست مداران قدرت فقها، اطاعت امر الاهی؛ عرفا، محبت؛ و فیلسوفان، آزادگی میدانند. برای زیستن در قرن بیست و یکم که شاخصه ی مهم آن ناپایداری و سیالیت همه چیز است. شادی کجای زندگیمان قرار دارد؟