کتاب شریف 1382

درباره کتاب:

گذر هنر است. گذر از موقعیتی که تمام شده خواه به کم بضاعتی زمان یا جبر نقصان آن هایی که کوله های شان را برداشتند و نیمه شبی در تهران را به صبحی در فرودگاه جان اف کندی پیوند زدند با من بسیار فرق دارند… من که محتاج ثبت ام…. باید بنویسم تا بتوانم وضعیتی را درک کنم… باید شریف را می نوشتم ته نشین شدنش را در گذاری قریب دو دهه… ناباوری ام را از تماشای دانشگاه رفتن متولدین ۱۳۸۵ که بر من بیست سال نگذشته برای من چند سالی گذشته به شمار روزهایی که آنها را آگاهانه زیسته ام که بسیاری روزها، فقط گذشته اند بی بار بی بر برای من شریف چشم اندازیست به قدرت… قدرتی منبعث از حکمت اساتید و استعداد دانشجویانی که در طلب راه نمایی بودند. از شریف خودم میگویم از شریفی که از چشمهای گشوده در بیرجندم دیده ام بی هیچ تلاش غیر صادقانه ای در آذین بندی شریف و من، به سبک خودم در حد دارایی کلماتم ادای دین می کنم به ساخت دانشگاهی که دوستش داشتم…. و از او طلبی نداشتم که بسیار بیشتر از او بخواهم و اگر باز امکان بازگشتی باشد. دوست دارم برگردم به آن نقطه ،شریف ۱۳۸۲ دانشکده علوم ریاضی…