کتاب صوفیان و ضد صوفیان

درونمایه‌ ی این كتاب فراز و نشیب‌ هایی است كه تصوف طی 250 سال از نیمه‌ ی سده‌ ی هیجدهم تا نیمه‌ ی سده‌ ی بیستم میلادی در جهان اسلام پیموده است و مواضعی كه متصوفه در رویارویی با تحولات اجتماعی و سیاسی و پدیده‌ های جدید در این دو سده اختیار كرده‌ اند. سخن از تلاش‌ های خصمانه‌ ای است كه در طی این مدت برای بیرون راندن صوفیان از صحنه‌ ی جوامع اسلامی صورت گرفته، و كوشش‌ هایی كه صوفیان برای حفظ هویت خود بدان دست زده‌ اند. حوزه بررسی كتاب گستره‌ ی جغرافیایی وسیعی است كه دامنه‌ ی آن از مراكش و غرب آفریقا تا مصر و سودان و از قفقاز و تركیه تا هندوستان كشیده شده است، گرچه در این میان جای پاره‌ ای از خاستگاه‌های اصلی تصوف یعنی عراق و ایران تقریبا خالی است. »ضد تصوف« در این كتاب طبعا به دو معنا گرفته شده است: ضدیت از درون و ضدیت از بیرون.