کتاب الهیات سیاسی وجودی در نهج البلاغه

درباره کتاب:

از منظر امر سیاسی، علی بن ابی طالب انسانی سیاسی بود که شخصیت لازم برای مدیریت جامعه را در بهره های وجود به مثابه کنش گری خردمند می دانست معتقد بود سزاوارترین فرد به زمامداری کسی است که بدان تواناتر باشد و در آن به فرمان خدا داناتر. به تعبیر دیگر، بر این نظر بود که چگونه می تواند شایستگی های سیاسی را معطوف به شاخص های الهیاتی در وجود خود نماید و میان الهیات سیاسی و حقیقت سیاست الفتی بر اساس شخصیت وجودی سیاستمدار بیافریند تا بتواند قدرت وجود را به کنه رویدادها و آنات زمان تسری دهد. پس به نجوای عمل گفت: «بهترین چیزی که خداوند بر بندگان خویش انعام فرموده عقل است و علم و سپس حکومت و عدالت.»