کتاب افول اخلاق حرفه ای در دانشگاه

درباره کتاب:

در دانشگاه قرن بیستم علم و انسانیت از هم کاملاً تفکیک شده است. بدین سای که تنها علم میتواند حقیقت و معنای عینی را منعکس نماید تفکرات و تعاریف مربوط به مفاهیم شایستگی با زیبایی تنها به عباراتی احساسی و ذهنی محدود میشود. این از علائم بیماری دانشگاه است که از دقیقه های رایج بشر فاصله گرفته و بمکار خود سرگرم است.
تعلیم و تربیت فعالیتی اخلاقی است و دانشگاه پژوهش محور معاصر فاقد مسیر و جهت اخلاقی است. اگر بخواهیم دانشگاه را باری دیگر وارد مسیر اخلاقی و تربیتی کنیم باید مجدداً در مفهوم انسانیت و انسان مودی تامل نماییم علم و فناوری و تخصص گرایی و دیوان سالاری این ایده منحرف را دنبال می کند. که ما نمی توانیم در کل به معنا و حقیقت انسانیت دست یابیم و نمی توانیم هیچ داستانی در مورد ماهیت انسان و هدف انسانیت بگوییم که با حقیقت سازگار باشد. تخصص گرایی حرفه ای صورت نوعی شبه مذهب را به خود گرفته که ظاهرا پس از فروپاشی اسطوره های مذهبی و سنت های پیشا صنعتی به یگانه راه ما برای حفظ انسجام خویش تبدیل شده است.