کتاب سرود دوبلین

درباره کتاب:

آدم ها با گذشته هایی که همواره در فاصله و نزدیک اند و شهر به شهر خیابان به خیابان قدم به قدم لیوان به لیوان و نفس به نفس در پیشان می آیند. چه می کنند؟ آدم هایی که از یک گذشته یک زندگی و یک تاریخ شکست گریخته اند و بازهم هرآن که سر برمی گردانند یا به پیرامونشان نظر می کنند همه آن چه پشت سر گذاشته اند را در حال و آینده شان می بینند آن قدر بخت یار هستند که بتوانند به هر جان کندنی، ویرانی های سالیان از پس سالیان را بالاخره و برای همیشه بگذارند و درگذرند؟ کانر مک فرسن در سرود دوبلین و نمایشنامه های دیگر در مسیر سنت درام نویسی ایرلندی های معاصر زندگی همین آدم ها را برابر ما گذاشته و نمایشنامه هایش را بر مبنای همین پرسش ها شکل و قوام داده است. مردم آثار مک فرسن نا قهرمانان دورانی هستند که غرق در تباهی سعی داشته اند فرار کنند در حالی که نمی دانند هربار که می گویی این آخرین بار است گویی در نقطه آغاز همان اولین بار ایستاده ای با این تفاوت که در گذر عمر تن و جان مرگ ایستاده در می زند.