کتاب امپراتوری از یاد رفته ی باختر

در این کتاب می‌خوانیم که سرزمین باختر، به حاصلخیزی شهره بود و مورخان آن را “غرور آریایی‌ها” می‌نامیدند که در واپسین روزگاران از آن خطه، سیصدوشصت رعیت به خزانه‌ی ایران باج و خراج می‌پرداختند. باختر آب فراوان داشت؛ چراکه در کنار رود جیحون پرآب، هریررود و چندین رود کوچک‌تر واقع بود که آن خطه را سیراب می‌کردند و به‌جز زیتون، تمام محصولات یونان در آنجا کشت می‌شد. گیاه آنغوزه که هم جنبه‌ی تجاری و هم جنبه‌ی پروارساختن نژاد اصیلی از گوسفندان را داشت، در جلگه‌ها و مراتع هندوکش بسیار یافت می‌شد. باختر همچنین خاستگاه گیاه یونجه بود؛ گیاهی دارویی که به‌وفور در این منطقه می‌رویید و بهترین علوفه را برای اسب‌های معروف این سرزمین تأمین می‌کرد. شاید بتوان این گیاه را دلیل شهرت سواره‌نظام باختر دانست.