کتاب افسانه ی اسطوره

بخشی از کتاب :

باور داشتن به آنچه در افسانه می آید نیازمند دلیل و برهان نیست،زیرا روشن است که دلیل و برهان ابزار های اندیشه عقلانی هستند،نه اندیشه افسانه ای.از طرف دیگر می دانیم که مردمان بدوی،و در بسیاری موارد مردمان متمدن هم،به انواع و اقسام افسانه باور دارند؛یعنی میان اجزای افسانه نوعی رابطه با یگانگی می بیند و از آن نوعی معنی یا حقیقت دریافت می کنند،نه از آن جهت که قانون یا قاعده ای آن ها را به این امر ملزم کند ،بلکه چون خود آن ها می خواهند آن یگانگی را در افسانه ببینند و چنان حقیقتی را از آن دریافت کنند.این خواهش یک نیروی واقعی است که اجزای پراکنده افسانه را فراهم نگه می دارد و از آن معنی و حقیقت می سازد.صورت بیرونی یا عینی این نیرو آیین است..