کتاب دلیل

بخشی از کتاب:

«نوروز رسید و باباش یه جفت کفش نو براش خرید. روز دوم فروردین قرار شد بریم دید و بازدید. تا خانواده شال و کلاه کنند، علی غیبش زد.

دمِ در نیم ساعتی معطل موندیم تا رسید. همه مات و مبهوت به پاهاش نگاه کردیم. یه جفت دمپاییِ کهنه انداخته بود دم پاش و خوشحال‌تر از نیم ساعتِ قبل بود. بهش گفتم: «پس کفشات!؟»

گفت: «بچهٔ سرایدار مدرسه کفش نداشت. زمستون رو با این دمپایی گذروند. منم کفشم رو…»

اون روزا علی دوازده‌ساله بود.»