کتاب محاکمه

بخشی از کتاب :

اردوگاه شیلزمارک برای مهاجران ساکن دانمارک پایان دنیا بود، همان‌ جایی که زمین انتها می‌ یافت و از آن پس سراشیبی بود و سقوط اقیانوس‌ ها. تنها بخت‌ برگشته‌ ها به آن بئس‌ المصیر می‌ رسیدند. نجاتی در کار نبود جز همان خویش را سپردن به سقوط، همان تسلیم شدن به مرگ محتوم. امروز همین که عیساخان به آن اردوگاه پا گذاشت، خبردار شد که کسی خویش را به مرگی خودخواسته پناهندنه ساخت تا از مرگ محتوم برهد. چندوچون ماجرای او را از زبان اردوگاهیان شنید، که نُه سال در انتظار جواب تقاضای پناهندگی‌ اش مانده بوده و معترض بوده که اگر به من جواب منفی و اجبار به ردّمرز شدن می‌دادید، چرا مرا نُه سال معطل نگه داشتید. عیساخان نپرسیده می‌ دانست که آن پناهنده شبیه به تمام این پناهندگانِ در انتظار ردّمرز شدن اهل سرزمینی بود که زندگی در آن بی‌ ارزش بود و شغل گورکنان بیشتر از هر شغل دیگری رونق داشت.