کتاب دو نمایشنامه ی تجربی

این دو نمایشـنامه حاصل یک نگاه تجربی در یک فاصله ی سی ساله است. گزارش محرمانه ی اکتاویو والدز را در سال ۱۳۶۵ و در ۲۴ سالگی نوشتم که در زمستان ۱۳۶۶ اجرا شد. نوشتمش به نیت استفاده از ترفندهای شگفت انگیز نمایشنامه نویسانی چون آگوست استریندبرگ، تورنتون وایلدر، مورى شیسـگال و اکبر رادی. ادای دینی به این بزرگواران که قدم های مؤثری در ارتقای هنر نمایشنامه نویسی جهان و ایران برداشتند.
سی سال بعد، در زمستان ۱۳۹۵ فرصتی پیش آمد تا باز هم در یک کار کارگاهی طولانی، نمایش دیگری را با گروه هنرجویان مهتاب نصـیرپور به صحنه بیاورم! با نام «بیست نمایشنامه ی کوتاه درباره سلفی». در این فاصله ی ۳۰ ساله چیزهای بیشتری آموختم و این آموخته ها در پرداختن به موضوع نمایش یار به کارم آمد.
و برای من گونه ای آزادی به همراه آورد در بازآفرینی پدیده ای به شدت تکراری به نام «سلفی».