کتاب اصحاب دعوا

“اصحاب دعوا” اثر ژان راسین، نخستین جلد از مجموعه دوازده نمایشنامه ژان راسین است. محتوای این نمایشنامه ها در زوج های “قهرمانانه” قافیه دار ارائه شده است. عنوان کامل اولین تراژدی راسین، حماسه تیب، یا برادران دشمن است. اما راسین به بازگو کردن مبارزات تیب، در مقایسه با بررسی احساسات غیرقابل تحمل – در این مورد نفرت -، که برای تداوم تمرکز مادام العمر او بود، توجه کمتری داشت. برای پسران ادیپ، اتوکلس و پولی نیکس (برادران تیتولار)، رقابت برای تاج و تخت بیش از اینکه دلیل نفرت غیرقابل انکار آنها باشد، نشانه ای از بیماری است – تا پایان نمایش نه تنها برادران دوقلو را نابود کرده است، بلکه خواستار نابودی مادر، خواهر، عمو و دو پسر عموی آنها را به عنوان خسارت دارد. در واقع، همانطور که راسین در مقدمه خود اذعان می کند، “شخصیت های اندکی در آن وجود دارند که تا انتها زنده می مانند.”بازی ریشخند بر سرتاسر اثر حاکم است: ریشخند دستگاه قضا، فن شعر تقلیدی، تکلف و ابتذال زبانی، مع الوصف، مقایسه این اثر با کمدی های مولیر وجهی ندارد. چون نیت راستین دیگر سبب موفقیت او دیگر بوده است. کمدی “اصحاب دعوا” که در زبان اصلی به صورت منظوم نوشته شده، نخستین بار در نوامبر ۱۶۶۸ در پاریس به روی صحنه آمد. این نمایشنامه در اولین اجرا به عللی موفقیتی کسب نکرد، ولی کمی بعد در اجرای دوم، که در “ورسای” و در حضور لویی چهاردهم برگزار شد موجب انفجار خنده تماشاچیان گردید.