کتاب کسی منتظر ما نیست

اولین بار که چشمم به شب‌تاب‌ها افتاد بچه بودم. فکر می‌کردم شب‌تاب‌ها ستاره‌هایی هستند که پایین آمده‌اند و خواستم یکی را مثل سنجاق روی موهایم بگذارم. آنقدر گریه کردم که بابا یکی‌شان را کف دستم گذاشت. فردایش بابا اشتباه بزرگی کرد و یکی را که نتوانسته بود به موقع از نور روز فرار کند نشانم داد. یک کرم زشت بود با دست و پاهای زشت‌تر و من برای بار دوم تمام روز با صدای بلند گریه کردم….