کتاب دست نوشته فلسفی

درباره کتاب:

در مقاله پیش رو سعی کرده ام با مرور واژگان انتزاعی هستی در حیطه فلسفه و عرفان به جای هستی به مفهوم عنصر تاب خرد نقبی به خرد متعین هستی اجتماعی بزنم به عبارتی واژه انتزاعی هستی را به جایگاه یک هستومند اجتماعی برنشانم و به معنای واقعی آن یعنی وجود اجتماعی که تکامل یافته در حوزه معرفت شناسی فلسفی – جامعه شناسی است بپردازدم اکثر فیلسوفان هستی و هستندگان را دو مقوله می دانستند اما اگر نیک بیندیشیم آنها به هم پیوسته اند چه در مکان و چه در زمان هستی معقول حاصل انتزاعی است که ما از شناخت های ساده تا اندیشه های مجرد بدان دست می یابیم و به همین خاطر است که هستی صرف را اصیل دانستن و تأمل به عدم مصداق خارجی برای آن همان متافیزیسم افلاطونی است. به نظر میرسد که عرفا بهتر از فلاسفه از چگونگی هستی و تعریف آن نزدیک بوده اند. عرفایی هم چون این عربی و مولانا با دست گذاشتن روی حرکت و تضاد راه را برای سایر عرفا هموار کردند. آنها با نو شدن همواره جهان هستی که برخاسته از تضاد است آن را تجلی که ذات می دیدند.