کتاب این دست بی صدا

“این یک دست آرام است” دفتر چهارم از غزل های معاصر است که توسط “حسین صفا” سروده شده است. این مجموعه را می توان فرم تکمیل شده از غزل هایی توصیف کرد که “حسین صفا” در سه مجموعه از غزل های قبلی اش، یعنی “منجنیق”، “وصیت و صبحانه” و “غربت” عرضه کرد.به راحتی می توان ادعا کرد که در میان شعرای حال حاضر ایران، “حسین صفا” یکی از بهترین شاعران کشور است و اشعاری که می سراید، نام او را زنده نگه خواهد داشت. وی شاعری است که چه در زمینه ی غزل، چه در زمینه ی شعر محاوره و شعر سپید دستی بر آتش دارد؛ “حسین صفا” شبیه هیچکس شعر نمی گوید و هیچکس هم نمی تواند همانند او شعر بسراید. ریشه های شعر “حسین صفا” به شعر سنتی بر می گردد و با این حال او موفق شده تا از این ریشه های کهن، برای سرودن غزل هایی استفاده کند که به زبان مخاطب معاصر حرف می زنند. امکاناتی که وی در تغزل و ترانه سرایی به شعر معاصر عرضه کرده، قدرت شاعری او را به رخ می کشد. شعر “حسین صفا” با وجود اینکه همچون برخی از شعرای دهه ی هشتاد از عنصر سهل سرایی بهره می برد، اما به هیچ عنوان سست و توخالی نیست و همچنان وزین و با شکوه است. به واقع می توان گفت که شعر او در عین سادگی و اجتناب از تکلف، از شخصیتی متمایز برخوردار است. او در مجموعه ی “این یک دست آرام است”، به همان فردیتی که در دفترهای پیشینش نیز به آن اشاره کرده، صحبت می کند و آن را به عنوان یکی از ویژگی های مهم انسان معاصر، برجسته می کند.