کتاب آسیمه

از متن کتاب:

حافظ اکثر خاطراتشان نفس بود. پسرها معتقد بودند او یادگاری ها را بهتر از خودشان نگاه می دارد. حتی تیله های رنگارنگ دوران شیطنتشان را.
نردبان چوبی را که از بالا پایین انداخت نیم متری با کوچه فاصله داشت. اما سروین آنرا گرفت.
نفس انتهایش را محکم به لبه دیوار متصل کرد و سروین پایش را روی اولین پله لرزان آن گذاشت.
هرچه مرد جوان بالاتر می آمد دل نفس با شدت بیشتری می زد.
صدای جیر جیر بدنه چوبی نردبان و پیچ و تابی که طناب های رنگ نما می خوردند نفس را بی طاقت تر می کرد…