کتاب الهی نامه عطار

درباره‌ی کتاب :

الهی‌ نامه ی عطار را می‌ توان يک داستان کلان ناميد؛ يعنی خوشه‌ هايی که درون‌ مايه ی مشترک و مفهومی پيوسته دارند. اين شيوه از حکايت‌ پردازی سبب می‌ شود تا فضاهای داستانی با هم تلفيق شده و يک مضمون واحدی را عرضه دارند. در حقيقت الهی نامه برش‌ها و خوشه‌ های معنايی است که روابط پيرامتنی و ميان‌ متنی آن را در قالب استعاره‌ای معنامند و در يک مسير مشخص قرار می‌ دهد. شايد بتوان نمونه‌ ای از اين‌ گونه حکايت‌ ها و مجموعه‌هايی را که به يک ساختار کلان منجر می‌ شود، در رمان‌هايی چون شکست‌ ناپذير فاکنر يا مجموعه داستان‌ های دوبلينی‌ها اثر جويس يافت. اين حکايت‌ ها و داستان‌ های کوتاه به طور منظم در مسير هم قرار می‌ گيرند و در قالب يک چرخه ی مفهومی سبب می‌ شوند تا از نظر ساختاری و درون‌ مايه‌ های مفهومی با يکديگر پيوند داشته باشند. حکايت‌ های الهی نامه با مربع معناشناسی گرمس سازگار است. اگرچه پاره‌ای از حکايت‌ ها دارای «نحو روايی» کامل نيست؛ چراکه روايت فقط دارای يک شخصيت اصلی است يا شخصيت‌ ها بسيار محدودند. به هر روی تلاش شده تا اين تطبيق به نحوی مناسب صورت پذيرد. اميد می‌ رود که بتواند برای خوانندگان به ويژه دانشجويان مفيد واقع شود.